Έχω δύο εαυτούς
Έχω δύο εαυτούς. Ο ένας, που τον νιώθω ξένο, αλλά καμιά φορά τον θαυμάζω είναι ο λογικός, ο σχεδόν τέλεια τετράγωνος, που αγαπάει την οργάνωση, τις λίστες, το πρόγραμμα και τη ρουτίνα. Είναι η τάξη. Είναι αυτός που στα δύσκολα θα τα βγάλει πέρα. Είναι ψύχραιμος. Πολλές φορές γίνεται σκληρός, (αυτό)κριτικός και (αυτό)μαστιγώνει. Μοιάζει να μην έχει συναίσθημα, αλλά φοβάται. Κι επειδή φοβάται, αναλαμβάνει τον έλεγχο, σε σημείο να γίνεται control freak. Είναι τελειομανής. Ο άλλος, ο φυσικός μου, ο δικός μου, είναι ο συναισθηματικός, ο ήπιος με τις στρογγυλεμένες γωνίες, που δεν κρατάει κακίες, είναι ο χαλαρός, που νιώθει άνετα μες την ακαταστασία και βρίσκει εύκολα εκεί ό,τι θέλει. Σιχαίνεται τη ρουτίνα. Είναι το χάος. Είναι αυτός που του αρέσουν οι λίστες γιατί τις βλέπει σαν παιχνίδι και ευκαιρία για δημιουργία. Είναι δημιουργός. Είναι αυτός που με βοηθώ να γράφω ποιήματα*, να σκαρώνω παραμυθοιστορίες** και να βάζω σχέδια σε χαρτιά. Φοβάται κι αυτός. Κι όταν φοβάται, αν δεν δημιουργ
